Hidup sebagai orang dewasa ni jauh beza dengan hidup mase kecik2 dulu. Bile dah besar ni, semua benda pun kene uruskan sendiri. Kalau mase kecik2 dulu senang. Baju mak belikan. Nak makan mak siap pilihkan lauk dalam pinggan. Hari ni pakai baju ape, besok pakai baju ape, semua orang uruskan. Kat sekolah pulak, cikgu tetapkan masuk kelas mane, jadual belajar macam mane, masuk rumah sukan kaler ape, bile mase nak cek gigi, bile mase nak cuti. Kite cume ikut je.
Tapi bila dah besar macam payah. Banayk sangat dilemma yang datang. Nak ambik kos ape, pilih lecturer mane, nanti nak kerja ape, nak kawin dengan sape, nak beli kereta mane. Sume kene pilih dengan teliti. Payah.. payah... mane nak tau pilihan kite tu betul ke tak? Kalau salah pilih kan membawa padah.
Aaarrgghh.. jadi orang dewasa memang susah. Aku baru 20 tahun pun dah terasa macam sesak nafas. Macam mane nak lalui 21, 22, 23, 24, 25, 30, dan sebagainye? Mase tu nanti mesti lagi banyak pilihan yang susah2 yang kite kene buat.
Nak pilih teman hidup, nak pilih tawaran kerja, nak pilih orang gaji, nak kerja ke nak duduk rumah, nak anta anak masuk tadika mane, nak pilih pengasuh, raye tahun ni nak balik kampung mane, ari ni nak masak ape, raye tahun ni baju kaler ape, dan macam2 lagi la...
Rase macam nak skip je umur 20an, 30an dan 40an. Aku nak terus je dah umur 50an. Duduk rumah. Pencen. Ari2 main dengan cucu. Bahagienye!!!!
No comments:
Post a Comment